Hoe normen en innovatie hand in hand gaan

Eerst en vooral moeten we duidelijk maken wat we bedoelen met ‘normen’ en ‘normalisatie’. Normen zijn documenten met kernmerken of eisen van een product, proces of dienst voor de objectieve en uniforme beoordeling ervan. Ze zijn dus een afspiegeling van goede praktijken in de sector.  Een norm is over het algemeen niet verplicht, maar kan dat wel worden door een regelgevende tekst of een decreet. Bij de ontwikkeling van een norm proberen alle betrokken partijen een consensus te bereiken. Dit proces wordt normalisatie genoemd.

Innovatie is het vermogen om nieuwe oplossingen te creëren en op de markt te brengen. Het is dus een proces dat doordacht en gecontroleerd moet worden om tot succes te leiden. Zo komen er veel aspecten aan te pas: financiën, marketing, technologie, octrooien, regelgeving … Er is echter ook nog een normatief aspect.

In de bouwsector wordt in de regelgeving vaak verwezen naar normen. Normen zijn het resultaat van jarenlange ervaring op een bepaald gebied. Het zou natuurlijk een ernstige vergissing zijn om ze links te laten liggen bij het ontwerpen van een nieuw product. Een nieuw product dat niet aan de veiligheidsnormen voldoet, zal bijvoorbeeld niet erg succesvol zijn.

Verschillende instituten hebben samengewerkt aan richtlijnen rond ‘innovatiemanagement’. De Internationale Organisatie voor Normalisatie (ISO) stelde zelfs voor dat document FD X 50-271 als internationale norm zou dienen. In de nieuwe norm ISO 9001 van 2015 zijn de concepten ‘opportuniteiten’, ‘kennismanagement’ en ‘innovatie’ reeds opgenomen.

Het normaliseren van innovatie lijkt op het eerste gezicht misschien absurd, maar deze documenten moeten alle organisaties de nodige instrumenten en methoden aanreiken om een ‘innovatiecultuur’ en de daaruit voortvloeiende strategie te ontwikkelen.