De zetting van ingeblazen of losse isolatie kan, indien niet gecontroleerd, de kwaliteit van de thermische isolatie aanzienlijk verslechteren.
Het gebruik van bulk- of inblaasisolatie is bijzonder belangrijk geworden op het gebied van houtbouw en dakisolatie. Inblaasisolatie biedt een oplossing voor ter plaatse of in de fabriek geproduceerde omkastingen die min of meer complexe volumes en dus een delicatere uitvoering definiëren. De populariteit van deze techniek is ook te danken aan het feit dat de meeste inblaasisolatie afkomstig is van een recyclingproces, waardoor het product milieuvriendelijker is.
Dit zijn echter niet-cohesieve isolatiematerialen met een lage dichtheid. Dit leidt tot een aanzienlijk zettingsrisico. Sommige ingeblazen isolatiematerialen zijn ook vochtgevoelig. Na zetting ontstaan niet-geïsoleerde plekken die koudebruggen kunnen veroorzaken en de degradatie van muren kunnen versnellen. Deze zettingen zijn niet onbelangrijk en zijn waargenomen in verschillende pathologieën, tijdens in-situ monitoring en ook tijdens laboratoriumproeven.
Deze zettingen kunnen worden verklaard door heterogeen blazen of blazen met een te lage dichtheid, beschadiging van de wanden van de omkastingen tijdens het blazen bij een te hoge druk, door cyclische variaties in de winddruk, door de trillingen veroorzaakt door het transport en de installatie van geïsoleerde prefab-elementen in de fabriek of secundaire trillingen na de bouw.
Het doel van het TassIsol-project is het bepalen van de uitvoeringsvoorwaarden die het mogelijk maken de zettingen van de ingeblazen isolatie te beperken of te beheersen. Het project is gericht op isolatie op basis van cellulose en andere inblaasbare materialen. Het project bestudeert de mogelijke oorzaken van deze zetting en karakteriseert het gedrag van de producten in verschillende uitvoeringen.
Op de lange termijn moet inzicht in dit verschijnsel en alle maatregelen die nodig zijn om het onder controle te krijgen, het mogelijk maken de duurzaamheid van isolatiewerkzaamheden te garanderen en de energieprestaties van gebouwen op de lange termijn beter te waarborgen.